Als coach kom je ongetwijfeld mensen tegen die worstelen met lastige gevoelens… En – aangezien jij ook een mens bent – gok ik dat je ze zelf ook weleens hebt? Ik wel in elk geval.

Nu was ik begin mei op een Zenboeddhistische retraite waar ‘omgaan met lastige gevoelens’ een belangrijk thema was. Het ging om een retraite in de traditie van Thich Nhat Hanh en ik deel hieronder wat mooie inzichten met je.

Het interessante is dat je veel van deze inzichten ook terugziet in ACT, maar dan op een wat meer poëtische manier gebracht.

Ik hoop van harte dat je er iets aan hebt. Hier komen ze:

1. Durf te voelen

De kernboodschap van deze retraite was misschien wel: #durftevoelen. Een van de Vietnamese monniken vroeg liefdevol plagend aan de zaal: ‘Is het gezellig voor het lijden in jouw lichaam?’ Wat hij bedoelde is: voelt jouw lijden zich welkom bij je? Mag het er even zijn? Om jou iets te leren bijvoorbeeld? Hij voegde eraan toe: “Je lijden zegt eigenlijk: ‘Ik wil graag dat je me serieus neemt, me niet alleen laat en dat je ‘ja’ tegen me zegt, want ik ben er en ik heb je iets te vertellen’. Dus de eerstvolgende keer dat je ‘even niet zo lekker gaat, check dan eens: ‘Is er misschien een gevoel in mij dat ik weiger te erkennen?'”

2. Herken het verhaal als een verhaal

Je zult merken dat er bij ‘een rotgevoel’ ook vaak een (rot)verhaal is. Bijvoorbeeld het verhaal dat jou iets is aangedaan, dat het leven oneerlijk is, dat de dingen eigenlijk anders zouden moeten zijn… Wat je dan kunt doen is dat verhaal begroeten, zo van: ‘Hallo, verhaal. Ik zie je en misschien klopt het wat je me vertelt, maar laat me eerst maar even voelen wat er te voelen valt, dan kom ik zo weer bij je terug…’ Je zult merken dat er na een paar minuten vaak al weer een ander verhaal is…

3. Verander je houding

Pham Hanh vertelde ons ook: ‘Als je een rotgevoel hebt, dan is de kans groot dat je ook een ‘rothouding’ hebt. Wellicht ben je verkrampt, zit je ineengedoken of sta je uit balans… Probeer dan te voelen wat je voelt terwijl je wat dieper in- en uitademt en langzaam van houding verandert….’

4. De kracht van de verbeelding

Een Vietnamese non had in ‘haar vorige leven’ gewerkt bij een Engelstalige call-center. Door haar Vietnamese accent kreeg zij vaak te maken met hatelijke en racistische reacties, terwijl ze juist haar best deed om de ander te helpen. In de auto naar huis zat ze dan vol woede en om die onderweg kwijt te raken, visualiseerde zij dat haar auto dikke zwarte sporen achterliet die haar woede symboliseerden. Eenmaal thuis voelde ze zich weer een stuk beter.

NB: De rest van de tips hieronder zijn wat meer ‘preventief’ van aard. Ze kunnen ervoor zorgen dat er simpelweg minder vaak rotgevoelens opkomen bij je,

5. De tuin-metafoor

In de traditie van Thich Nhat Hanh worden veel metaforen uit de natuur gebruikt. Zo wordt de beoefening van mindfulness gezien als het verzorgen van een mooie tuin. In die tuin liggen allerlei zaadjes en die zaadjes kunnen uitgroeien tot mooie bloemen en planten, maar ook tot onkruid dat je hele tuin overwoekert. En jij hebt zelf de keuze welke zaadjes je water geeft. Zijn dat zaadjes van jaloezie, haat, hebzucht, lust, onbegrip? Of zijn het zaadjes van dankbaarheid, liefde, begrip, vrede en vreugde?

6. Zelf-zorg vs ander-zorg

Ieder mens moet ooit in het leven een soort balans zien te vinden tussen zorgen voor anderen en zorgen voor zichzelf. Vaak wordt dit voorgesteld als een of-of keuze. Je zorgt ofwel voor jezelf ofwel voor anderen. In deze traditie ziet men dit meer als een kwestie van ‘en-en’. Je kunt genieten van het met aandacht zorgen voor anderen en daarmee zorg je óók voor jezelf. En andersom mag je ook best af en toe jezelf even terugtrekken om weer op te laden, zodat je daarna weer beter voor anderen kunt zorgen.

7. Meditatie in actie

Toen Thich Nhat Hanh voor het eerst na decennia-lange ballingschap weer in Vietnam was, sprak hij met Vietnamese moeders die zeiden: ‘We willen wel, maar we hebben geen tijd om een uur op een kussen te gaan zitten mediteren.’ Hierop zei hij: ‘Dat geeft niet, Je kunt gewoon mediteren terwijl je je werk doet en voor je kinderen zorgt’. Iets soortgelijks vertelde hij aan een vader die ooit tijdens een retraite verzuchtte: ik ben zo veel tijd kwijt aan mijn werk en kinderen dat ik geen tijd meer heb voor mezelf. Thich Nhat Hanh: ‘Als je werkt of met je kinderen bent, dan is dat ook JOUW tijd.

8. Een krachtige mantra

Thich Nhat Hanh was heel vernieuwend en een beetje tegendraads. Waar veel spirituele leraren heel gewichtig doen over mantra’s en dergelijke zei hij: ‘De meest krachtige mantra die ik ken is deze: “Ik ben er voor je”.’

9. Waardeer je adem!

Deze uitnodiging raakte mij en jou wellicht ook: Haal eens adem met het volgende in je achterhoofd: ‘Alles in het universum is bij elkaar gekomen, zodat jij nu deze ene ademhaling kan ademen.’

10. Stop effe

In deze traditie is het gebruikelijk om – wanneer er een bel klinkt – te stoppen met wat je aan het doen bent en even tot jezelf te komen. Iedereen ademt dan rustig drie keer in en uit en gaat vervolgens verder. Hoewel soms even frustrerend, moet ik bekennen dat ik me na zo’n mini-break vaak verfrist voel en met wat meer aandacht en lichaamsbewustzijn weer verder ga.

11. Blijf genieten van kleine dingen en draag bij wat je kunt

De eerder genoemde non deed deze mooie uitspraak: ‘Even when there is suffering, there can still be joy.’ Het deed me ook denken aan een uitspraak van Thich Nhat Hanh die me ooit raakte: ‘Ook een zieke mandarijnen-boom kan nog steeds heerlijke mandarijnen voortbrengen’.

Dank voor je aandacht, mogen deze tips bijdragen aan je innerlijke vrede en levensvreugde.

Wil jij meer leren over Acceptatie en Commitment Therapie (ACT)?

Kijk dan hier voor het boek, hier voor de online training en hier voor de driedaagse Basistraining.

Maandagse maak de wereld mooier mails

Wil je soortgelijke content als hierboven wekelijks in je mailbox ontvangen? Schrijf je dan in en ontvang iedere maandag een kraak-verse ‘Maandagse maak de wereld mooier mail’ in je inbox. Deze unieke nieuwsbrief wordt door > 5000 mensen gelezen. Zo krijg je elke maandag een dosis nieuwe inspiratie met soms bemoedigende woorden, soms iets prikkelends en vaak iets vermakelijks. En telkens weer is het doel om jou nog veerkrachtiger en effectiever te maken als coachende professional (M/V/NB).

Een van onze cursisten, Tina Renken, rondde een tijdje terug onze tweejarige Opleiding Evidence-based Coachen af en in haar Portfolio schreef zij het volgende verhaal:
“Onlangs probeerde ik contact te krijgen met de 27 jarige Eddie (niet zijn echte naam). Ik zocht contact met hem in het kader van vroeg-signalering. Er waren namelijk signalen van diverse betaal-achterstanden. Ik had Eddie al een brief gestuurd, geappt en gemaild, maar zonder resultaat. Nu besloot ik bij hem langs te gaan. Bij de voordeur zag ik geen bel dus ik klopte op het raam. Even later kwam een grote, stevige jonge man, kalend en toch met een kinderlijk gezicht, vanuit een deur aan de zijkant van het huis met grote stappen op mij af gebeend. Borst vooruit, armen over elkaar en wijdbeens kwam hij imponerend voor me staan…

Omgaan met weerstand

In de schuldhulpverlening hebben we het vaak over omgaan met weerstand. In de basishouding van het oplossingsgerichte coachen is de schuldhulpverlener welwillend, ook als hij te maken krijgt met cliënten die zich in eerste instantie vijandig, wantrouwig of zelfs intimiderend opstellen. Een typisch oplossingsgerichte reactie kan dan zijn: “je hebt vast een goede reden om (…)’. Dit was mijn kans om dat uit te proberen!

“Ik weet heus wel wie jij bent hoor. En ik bepaal zélf wel wanneer ik contact met je opneem.”, zei hij luid en duidelijk.”Oh, wat fijn om te horen dat mijn berichten wel aangekomen zijn. Ik was al bang dat dat niet zo was…”, reageerde ik.

“Je hebt vast een goede reden om nog geen contact met mij te willen…” ging ik verder.

Wantrouwen richting de gemeente

Hierna ontspon zich een gesprekje over zijn ervaringen en het wantrouwen dat hij had richting de gemeente. Ik heb vooral actief en begripvol naar hem geluisterd, zoals we dat leren bij motiverende gespreksvoering. Uiteindelijk heb ik toestemming gevraagd om iets te vertellen over de hulp die we kunnen bieden. Dat mocht. Ik heb daarbij benadrukt dat ik er ben om samen met hem te kijken wat hij kan doen om zijn financiële problemen op te lossen. Uiteindelijk gaf hij aan dat hij erover wilde nadenken.

Ik ging terug naar kantoor en nog voor het einde van de dag appte hij om te vertellen dat hij graag een afspraak met me wilde. Zo snel kan het gaan.

Hoe dit verder ging

Het tweede gesprek heb ik op basis van het oplossingsgerichte Protoplasma-model vormgegeven. Ik koos hier met name voor omdat de samenwerking zo belangrijk voor hem was. In het derde gesprek heb ik met behulp van motiverende gespreksvoering (o.a. de beslissingsbalans) hem geholpen om een besluit te nemen. Tegen het einde van dit gesprek koos hij er zelf voor om kennis te maken met de kredietbank Nederland. Daarna bestond mijn taak alleen nog uit ondersteunen van dat traject. Vanaf dat moment werd de coaching beperkt tot whatsapp gesprekken.”

Om heel eerlijk te zijn was ik (SvdP) trots en ontroerd toen ik dit las, want dit is waarvoor we het doen: al die bevlogen coaches en hulpverleners die in de echte wereld het verschil maken!

Wil jij meer leren over Oplossingsgericht coachen?

Kijk dan hier voor het boek, hier voor de online training en hier voor de driedaagse Basistraining.

Maandagse maak de wereld mooier mails

Wil je soortgelijke content als hierboven wekelijks in je mailbox ontvangen? Schrijf je dan in en ontvang iedere maandag een kraak-verse ‘Maandagse maak de wereld mooier mail’ in je inbox. Deze unieke nieuwsbrief wordt door > 5000 mensen gelezen. Zo krijg je elke maandag een dosis nieuwe inspiratie met soms bemoedigende woorden, soms iets prikkelends en vaak iets vermakelijks. En telkens weer is het doel om jou nog veerkrachtiger en effectiever te maken als coachende professional (M/V/NB).

Het imposter-syndroom, daar heb je vast al eens van gehoord? En misschien herken je zelf ook deze signalen: extreem lang voorbereiden, uitstelgedrag, gevoelens van onzekerheid, vaak overuren maken, nooit genoeg boeken gekocht of cursussen gevolgd, voortdurend een lichte angst om ‘door de mand te vallen’…

Mocht je nu denken: ‘Hé, van der Pluijm, jij koopt toch ook heel veel boeken?!’ Inderdaad, ik herken me er ook in. Maar wat is het eigenlijk precies? Hoe erg is het om het te hebben? Hoe (ab)normaal is het? En vooral: hoe kun je er effectief mee omgaan? Dat lees je allemaal in deze blog.

Wat is het eigenlijk?

Het fenomeen is ontdekt door twee psychologen, Pauline Clance en Suzanne Imes, toen zij in 1987 onderzoek deden naar een groep hoog-functionerende vrouwen. Zij omschreven het als ‘een innerlijke ervaring van intellectuele nepheid, die aanhoudt ondanks objectief bewijs van het tegendeel’.

Opvallend is dat zij het nooit een syndroom hebben genoemd. Dat gebeurde pas later in alle media-aandacht die volgde. Inmiddels weten we dat zo’n 70% van de mensen er last van heeft en zeker niet enkel vrouwen. Eigenlijk best raar dus om het een syndroom te noemen. Feitelijk zijn het gewoon gedachten en gevoelens van onzekerheid die veel mensen hebben.

Het paradoxale hierbij is dat ze niet afnemen naarmate je meer succes hebt, integendeel: dan nemen ze juist toe. Dit komt o.a. doordat je dan denkt dat de verwachtingen van de ander ook wel zullen toenemen. Nog meer kansen dus om ‘door de mand te vallen’.

Is het erg om het te hebben?

Niet per se. Imposter-gevoelens hebben ook zo hun voordelen. Ze kunnen een teken zijn van bescheidenheid en het verlangen om te blijven leren en groeien. Ze kunnen je aanzetten tot zelfreflectie en professionele ontwikkeling. Niets houdt je scherp als de angst om ontmaskerd te worden, toch?

Er is onderzoek naar dit fenomeen onder therapeuten met de veelzeggende titel:  ‘Love yourself as a person, doubt yourself as a therapist’. De meest effectieve therapeuten bleken ook hoog te scoren op imposter-gevoelens. Daardoor waren zij bijzonder menselijk, bescheiden en bleven ze voortdurend bijleren en op zichzelf reflecteren. Doe mij ook zo’n therapeut!

Aan de andere kant: als dit soort gevoelens té sterk worden, dan kunnen ze je ook verlammen. De voortdurende angst om niet goed genoeg te zijn kan leiden tot stress, burn-out en een vertekend zelfbeeld. Het kan je bovendien té voorzichtig maken als coach of therapeut, waardoor je impact aanzienlijk minder groot is dan mogelijk zou zijn en dat is natuurlijk wel jammer.

Zie je trouwens de vicieuze cirkel die hier gemakkelijk kan ontstaan?

Eigenlijk wil je dit hebben

Laten we het fenomeen eerst wat meer normaliseren. Zo’n zeventig procent van de mensen heeft dit dus. Mijn vermoeden is dat onder coaches, hulpverleners en therapeuten dit percentage nog veel hoger is – gevoelige, zelf-reflecterende, sociale wezens die we zijn. Bovendien geldt: het feit dat je dit ervaart, betekent dat je belangrijke uitdagingen en verantwoordelijkheden bent aan gegaan. Als je op de bank was blijven Netflixen, dan zou je ze niet ervaren! Dus als je deze gevoelens ook herkent bij jezelf, welkom bij de klup!

En wat is het alternatief? De andere 30% bestaat vermoedelijk voor een deel uit de wat narcistischer medemens. En wat overblijft wordt ook wel de ‘Dunning Kruger crew’ genoemd, ook zo’n interessant fenomeen! Het Dunning-krugereffect is het psychologische verschijnsel waardoor mensen die incompetent zijn in een taak hun prestaties hoger inschatten dan deze in werkelijkheid zijn. Denk bijvoorbeeld aan al die mensen die tijdens de pandemie opeens verstand leken te hebben van de virologie. En ook in het vrije coachvak zien we helaas mensen die iets te gemakkelijk denken: ‘Coachen? Oh, dat kan ik ook!’ En tenslotte zullen er vast ook mensen zijn die precies weten wat ze waard zijn en die hun eigen competentie-niveau heel juist inschatten, maar ik ken er niet veel, jij?

Hoe kun je effectief mee omgaan met imposter-gevoelens?

Als het gaat om dealen met ongemakkelijke gedachten en gevoelens, dan is ACT van onschatbare waarde. ACT helpt je niet zozeer van deze gevoelens af, maar leert je hoe je ermee kunt leven terwijl je gaat doen wat je belangrijk vindt.

Hier zijn vijf praktische, op ACT gebaseerde tips om je imposter-gevoelens te managen:

  1. Herken en benoem de gedachten: Zeg tegen jezelf: “Aha, daar heb je dat Imposter-verhaal weer.” Door dit te herkennen en te benoemen, reduceer je de impact ervan en wordt het minder overweldigend.
  2. Maak ruimte voor de gevoelens: Zoals met alle lastige gevoelens: ze willen maar één ding en dat is door jou gevoeld worden. Al is het maar voor een paar minuten. Geef ze dus ruimte in je lijf, wees er nieuwsgierig naar en adem wat dieper in en uit terwijl je ze blijft voelen.
  3. Onderzoek je waarden: Wat maakt dat je het zo graag goed wilt doen als coach? Wat voor coach wil je zijn voor die ander? Wat daarin vind je echt belangrijk? Concentreer je op deze waarden in plaats van op je angsten. Door je te richten op wat je wilt bijdragen, vermindert de greep van het imposter-fenomeen.
  4. Neem toegewijde actie: Bepaal kleine acties die in lijn zijn met je waarden en zet bewuste stappen, zelfs als je je een bedrieger voelt. Dit kan iets eenvoudigs zijn zoals: vragen naar feedback, het bijwonen van intervisie of het zoeken van een oefenmaatje om nieuwe vaardigheden te oefenen.
  5. Beoefen zelfcompassie: Weet dat je bepaald niet alleen bent met deze gevoelens. Sta jezelf toe ze af en toe even te voelen. Ga vriendelijk met jezelf om als je ze voelt. Trakteer je zelf op een fijne wandeling, mooie muziek of bel een goede vriend(in).

Onthoud: elk gevoel van bedrog is gewoon een teken dat je uitdagingen bent aangegaan en dus eigenlijk goed bezig bent. Denk niet dat deze gevoelens weg zullen gaan door nóg een boek of cursus. Accepteer dat ze er altijd zullen zijn, juist ook als je nieuwe successen boekt. Maar weet óók dat ze niet veel zeggen over je competentie-niveau en dat ze je zeker niet tegen hoeven te houden.

En mocht je toch heel graag nog één cursus willen doen, laat het dan een cursus ACT zijn… (o;

Tot slot een leuk weetje: wist je dat Jodie Foster, Lady Gaga en Howard Shultz er ook last van hebben?

Maandagse maak de wereld mooier mails

Wil je soortgelijke content als hierboven wekelijks in je mailbox ontvangen? Schrijf je dan in en ontvang iedere maandag een kraak-verse ‘Maandagse maak de wereld mooier mail’ in je inbox. Deze unieke nieuwsbrief wordt door > 5000 mensen gelezen. Zo krijg je elke maandag een dosis nieuwe inspiratie met soms bemoedigende woorden, soms iets prikkelends en vaak iets vermakelijks. En telkens weer is het doel om jou nog veerkrachtiger en effectiever te maken als coachende professional (M/V/NB).

Toen ik 17 was, keek ik met wat vrienden naar de film Koyaanisqatsi. De titel is een Hopi-woord dat “leven uit balans” betekent en de film verkent dit thema door middel van time-lapses en slow-motion cinematografie. De muziek van Philip Glass en de jointjes die rondgingen maakten het geestverruimende feestje compleet.

Toen ik tijdens een weekend-workshop met Byron Katie (schrijfster van het boek ‘Vier vragen die je leven veranderen’) een wandeling maakte in het park gebeurde er iets bijzonders. Nadat ik anderhalve dag op alles wat ik geloofde was bevraagd ‘of het wel echt waar was’ en ‘of ik soms ook bewijs had voor het omgekeerde’, was zelfs een boom niet meer een boom. De boom die ik zag was opeens een soort prachtig levend wezen met heel veel armen die vol verlangen naar de hemel uitreikten…

Toen ik tijdens een boeddhistische meditatie-retraite werd uitgenodigd om alle aanwezigen te zien als één groot, verbonden lichaam, kon ik dat af en toe echt even zo ervaren.

Ben je er nog? Ok, gelukkig!

En ja, het gaat goed met me, je hoeft niemand te bellen.

Maar onlangs kreeg ik dus dat zelfde ongrijpbare, prettige geestverruimende gevoel weer toen ik voor mijn podcast in gesprek was met Gijs van Dinther.

Gijs is o.a. coach in de IT-wereld, hield zich lang bezig met sjamanisme en ontwikkelde daarna een fascinatie voor nondualiteit. Mocht dat je nog weinig zeggen: het begrip nondualiteit komt van de oude Indiase Advaita filosofie. ‘A-dvaita’ betekent letterlijk: niet-twee en ze gaat ervanuit dat uiteindelijk alles één is in het universum, dat alles verbonden is met alles en dat de vrije wil niet bestaat. Sterren dansen om elkaar heen, atomen dansen om elkaar heen, mensen dansen om elkaar heen…  Kortom: alles gebeurt gewoon.In dit gesprek verkennen wij deze fascinerende filosofie en raken wij en passant ook nog ACT en het boeddhisme aan. Ik durf rustig te stellen dat dit een geestverruimende episode is geworden, dus geniet ervan.

Wil jij meer leren over Acceptatie en Commitment Therapie (ACT)?

Kijk dan hier voor het boek, hier voor de online training en hier voor de driedaagse Basistraining.

Maandagse maak de wereld mooier mails

Wil je soortgelijke content als hierboven wekelijks in je mailbox ontvangen? Schrijf je dan in en ontvang iedere maandag een kraak-verse ‘Maandagse maak de wereld mooier mail’ in je inbox. Deze unieke nieuwsbrief wordt door > 5000 mensen gelezen. Zo krijg je elke maandag een dosis nieuwe inspiratie met soms bemoedigende woorden, soms iets prikkelends en vaak iets vermakelijks. En telkens weer is het doel om jou nog veerkrachtiger en effectiever te maken als coachende professional (M/V/NB).

Met de trein onderweg naar een training in de buurt van Leiden.

Er ligt wat sneeuw op het spoor en yep, het treinverkeer is ontregeld.

Ik moet twee keer overstappen en de eerste trein heeft al vertraging. De tweede trein is in zijn geheel uitgevallen. Domino-effect. Nu wordt het echt penibel of ik nog op tijd ga komen.

Ik heb zo een nieuwe groep op een mij onbekende locatie, dus wat voorbereidingstijd ter plaatse is geen luxe.

Ik loop een bomvol perron op en het display zegt ‘Leiden CS’ en in de verte komt een trein aan. Komt het dan toch nog goed? Op de trein staat echter ‘Den Bosch’ en dat is 180 graden de andere kant op. Totale verwarring, zowel op het perron als in de trein. Niemand weet waar deze trein naartoe gaat.
Ik zie een conducteur op het perron en stap de trein weer uit. Er staat een hele groep mensen om hem heen. En hij zegt:

‘Ik sjchàm men aigen dòd aigenlijk… het is verschrikkelijk! Ik hab zalf ook gèn idee! Het beste wa ge kun toen is kieken woar de machinist gàt zetten… En da es dan de richting woar de trein nartoe gaat!’

Zijn woorden raken me, merk ik. Doordat hij tegen alle verwachting in zo ontzettend menselijk is. En pragmatisch tegelijk.

Ik ga zo training geven over Coachen met ACT en besef dat dit de essentie is: Medemenselijk zijn in het contact en samen – voorbij oordelen over goed en slecht – doen wat werkt voor de doelen en waarden van je coachée.

De trein blijkt rechtsomkeert te maken en terug te gaan naar Leiden. Ik heb dus geluk, ben nog net op tijd op de training en heb een leuk verhaaltje om de dag te openen. Dank je wel, fijne conducteur!

Wil jij meer leren over Acceptatie en Commitment Therapie (ACT)?

Kijk dan hier voor het boek, hier voor de online training en hier voor de driedaagse Basistraining.

Einde middag – ik heb al een beetje trek – heb ik een afspraak voor wandel coaching.

Laten we haar Suzanne noemen.

Omdat het regent, gaan we in een leuke lunchroom zitten. Nu is deze lunchroom een halve delicatessenwinkel, dus de koekjes zijn hier allerlekkerst. Halverwege het gesprek – ik heb mijn overheerlijke koekje al op – valt het me op dat zij haar koekje niet opeet. Natuurlijk doe ik mijn best om naar haar te luisteren, maar ik hoor ook het koekje fluisteren: ‘Eet mij, eet mij, want zij  lust me niet!’ Ik betrap mezelf op gedachten als: ‘Misschien probeert ze suiker te vermijden?’ en ‘Kan ik het maken om haar koekje te vragen?’

Het gesprek gaat over de situatie dat ze wel vaker collega’s wil coachen. Dat is niet haar hoofdtaak, maar ze is daarmee begonnen doordat ze onze opleiding volgt. Ze vindt het heel leuk en ze is er ook goed in. De collega’s die ze coachte zijn haar dankbaar. Dit smaakt dus echt naar méér. Ze heeft dit zelfs met haar fijne manager besproken en die lijkt wel open te staan voor deze ontwikkeling.

Helaas – zul je net zien – is deze manager inmiddels vertrokken. En je weet hoe dat gaat. Komt er straks zo’n nieuwe manager die zichzelf nog moet bewijzen. Vast weer zo’n rigide type die zich sec aan functieprofielen wil houden. En – want zo gaan die dingen – de manager van de manager is natuurlijk langdurig ziek.

En opeens weet ik het!

Ik weet hoe ik het lekkere koekje kan bemachtigen én een effectieve coach-interventie kan doen.
Ik onderbreek haar vriendelijk: ‘mag ik je iets geks vragen?’
‘Ja’.
‘Mag ik jouw koekje?’
‘Oh, ja, tuurlijk’, zegt ze.
En voor ik begin te eten vraag ik haar: ‘Zie je wat ik doe?’
Ze kijkt verbaasd en ik licht toe: ‘Ik zie een lekker koekje en ik gá ervoor! …

Hoe zou jij ook voor jouw lekkere koekje kunnen gaan?’

Haar ogen beginnen te glimmen en samen bekokstoven we een plan. Dat ze in dit ‘niemandsland’ juist nog méér collega’s zou kunnen coachen, zodat dit bij een nieuwe manager straks al láng een soort vanzelfsprekendheid is.

‘Waar Suzanne is? Oh, ja, die kon niet komen naar dit overleg, want die is een collega aan het coachen die dreigt uit te vallen met een burn-out’…

Wil jij meer leren over Effectief coachen met Humor, Warmte en Uitdaging?

Ontdek hoe je – mét behoud van de relatie – veel vrijer, moediger én speelser kunt gaan coachen! Bekijk onze online training ‘Effectief coachen met Humor, Warmte en Uitdaging’ over Provocatief Coachen.

Maandagse maak de wereld mooier mails

Wil je soortgelijke content als hierboven wekelijks in je mailbox ontvangen? Schrijf je dan in en ontvang iedere maandag een kraak-verse ‘Maandagse maak de wereld mooier mail’ in je inbox. Deze unieke nieuwsbrief wordt door > 5000 mensen gelezen. Zo krijg je elke maandag een dosis nieuwe inspiratie met soms bemoedigende woorden, soms iets prikkelends en vaak iets vermakelijks. En telkens weer is het doel om jou nog veerkrachtiger en effectiever te maken als coachende professional (M/V/NB).

Het was een stukje memorabele televisie als je het mij vraagt: Seizoen 3, episode 1 van Boeddha in de polder. Het thema is ‘Veerkracht’ en Joris Linssen gaat o.a. in de leer bij voormalig commando speciale operaties Dai Carter.

Eerst zie je hoe Joris volledig wordt afgemat door Dai. En heel symbolisch draagt Joris (naast een zware rugtas vol met zand) ook nog eens een kogelvrij vest van een paar kilo.

Dai: ‘Dit pantser kan je beschermen, maar de keerzijde is dat je dat zware gewicht voortdurend met je mee moet zeulen’.

Na afloop doen de heren een drankje en nu is Joris aan zet. Zijn vragen zijn simpel doch krachtig:
Joris: ‘Ben jij een lieve vader voor je kinderen?’
Dai: ‘Ja, zeker… Hahaha, ja…’
Joris: ‘Wat betekenen zij voor jou?’
Dai: ‘Oef…hèhèhè… zucht… (hij schiet vol) … Je hebt ff mijn pantser doorboord… hèhèhè… (neemt slok water)… ik denk dat mijn tranen genoeg zeggen…’

Wat ik zo mooi vind is dat Dai – ondanks zijn stoere imago – helemaal oké lijkt te zijn met zijn tranen.

Maar ook zien we de kracht van een oprecht geïnteresseerde vraag. Dai is oké met zijn tranen, maar waarschijnlijk was hij niet per se van plan om te gaan huilen op nationale televisie.

Waarom is dit relevant?

Welnu, ook als coach wil je graag iemands hart raken, niet waar? Vragen die de coachée met zijn hoofd kan beantwoorden kunnen heel waardevol zijn, maar als je zijn hart raakt, dan mag je aannemen dat de impact nog veel groter is. Als is het maar omdat hier veel meer breindelen bij betrokken zijn.
Ook zelf heb ik dit meermaals zien gebeuren bij de stoerste (ex-)gedetineerden.

Natuurlijk is ‘iemand’s hart raken’ geen doel op zich, maar vaak staan er grote dingen op het spel, zoals iemands gezondheid, functioneren in studie en werk, relatiegeluk, het ouderschap, het welzijn en de veiligheid van kinderen, etc.

Een coach benadering waarbij we graag iemand’s hart raken is Motiverende gespreksvoering.

Je bent van harte welkom om nog veel meer krachtige vragen te leren stellen en bovendien op een bijzondere manier te leren luisteren naar de antwoorden….

Wil jij meer leren over Motiverende gespreksvoering?

Kijk dan hier voor het boek, hier voor de online training en hier voor de driedaagse Basistraining.

Maandagse maak de wereld mooier mails

Wil je soortgelijke content als hierboven wekelijks in je mailbox ontvangen? Schrijf je dan in en ontvang iedere maandag een kraak-verse ‘Maandagse maak de wereld mooier mail’ in je inbox. Deze unieke nieuwsbrief wordt door > 5000 mensen gelezen. Zo krijg je elke maandag een dosis nieuwe inspiratie met soms bemoedigende woorden, soms iets prikkelends en vaak iets vermakelijks. En telkens weer is het doel om jou nog veerkrachtiger en effectiever te maken als coachende professional (M/V/NB).

Waarschijnlijk heb je al gemerkt dat het niet zo goed werkt als je een sterk oordeel hebt over je coachée of diens gedrag… (understatement).

Niet voor niets wordt Rumi vaak aangehaald met één van zijn mooiste uitspraken: ‘Voorbij goed en kwaad ligt een veld… daar wil ik je graag ontmoeten’. En in veel coachopleidingen worden mensen aangemoedigd om ‘oordeelsvrij’ in het gesprek te staan.

Maar hé, we zijn ook gewoon mensen, toch? Je oordelen hebben lak aan al jouw coach-diploma’s. Dus soms komen ze gewoon op en doen alsof ze alle wijsheid in pacht hebben. Over hoe een coachée zijn werk uitvoert, zijn kinderen opvoedt, met zijn gezondheid omgaat, met het klimaat, met dierenwelzijn, met zijn stembiljet…

Tsja en wat doe je dan?

De coachée veroordelen werkt niet, maar jezelf veroordelen al evenmin. Anders heb je straks een oordeel over je eigen oordeel… In ACT noemen we dat ‘double trouble’!

Gelukkig kun je van alles doen om met deze lastige situatie om te gaan. Hieronder geef ik je 8 beproefde tips.

  1. Begroet je oordelen-producer

Vanuit ACT weten we dat het vaak goed werkt om een beetje afstand te nemen van jezelf. Of in dit geval, van dát deel dat je dwars zit: het deel van jou dat voortdurend oordelen produceert. Zodra het je lukt om dat deel te herkennen en te begroeten ben je er al niet meer helemaal door gegijzeld.

  1. Goed dat ik het zie!

Een stapje verder is dat je je zelf een figuurlijk schouderklopje geeft voor het herkennen van je oordeel. Je kunt daarvoor simpelweg de woorden ‘goed dat ik het zie’ uit spreken. (Met dank aan Gert-Jan van Zessen)

  1. Vergeef en bedank je brein

Weet dat dat brein van jou ook maar gewoon zijn best doet om jou te behoeden voor gevaar, mislukking of uitsluiting. Als je dat inziet kun je het misschien vergeven en zelfs bedanken: ‘Thanks mind!’

  1. Zie de onschuld onder het ‘foute’ gedrag

Soms werkt het goed om je de ander voor te stellen als baby of kind. Vaak wordt dan ook de positieve intentie onder het ‘foute’ gedrag zichtbaar. De ander verlangt waarschijnlijk naar veiligheid, aandacht, erkenning, status of een gevoel van controle

  1. Check je mandaat

Het kan ook helpen als je je afvraagt of het jouw taak is om het gedrag van de ander te veroordelen. Waarschijnlijk ben je geen rechter, noch heb je alle wijsheid in pacht. Het kan opluchten om jezelf van deze zwarte verantwoordelijkheid te ontslaan!

  1. Plaats je oordeel in een koelkast

Het leuke van deze metafoor is dat hij heel visueel is, maar ook dat je oordeel ‘bewaard’ blijft voor een later moment, zie daarvoor de volgende tip.

  1. Gebruik je oordeel constructief

Soms zit er een zekere wijsheid in je oordeel, die je wel degelijk kunt benutten. Misschien voorzie jij een gevaar of risico waar de ander zich niet bewust van is. Nu is ongevraagd gaan waarschuwen niet zo effectief, maar toestemming vragen om een oprechte zorg te delen is dat wel degelijk. Net als je coachée vragen welke mogelijke risico’s of nadelen deze ziet.

  1. Voeg lichtheid toe

Jezelf niet al te serieus nemen blijkt ook heel heilzaam. Zo is bijvoorbeeld bekend dat veel comedians een moeilijke jeugd hebben gehad. Wat je kunt doen is dat deel van jou dat al die oordelen produceert een grappige naam geven. Of een oordeel dat je vaak hebt af en toe met een gek stemmetje uitspreken. En daarin heerlijk te overdrijven richting overbezorgd of heel erg gefrustreerd. Doe dit bijvoorbeeld in de file, onder de douche of tijdens het wandelen.

Wil jij meer leren over Motiverende gespreksvoering?

Kijk dan hier voor het boek, hier voor de online training en hier voor de driedaagse Basistraining.

Maandagse maak de wereld mooier mails

Wil je soortgelijke content als hierboven wekelijks in je mailbox ontvangen? Schrijf je dan in en ontvang iedere maandag een kraak-verse ‘Maandagse maak de wereld mooier mail’ in je inbox. Deze unieke nieuwsbrief wordt door > 5000 mensen gelezen. Zo krijg je elke maandag een dosis nieuwe inspiratie met soms bemoedigende woorden, soms iets prikkelends en vaak iets vermakelijks. En telkens weer is het doel om jou nog veerkrachtiger en effectiever te maken als coachende professional (M/V/NB).

Hoezeer alle health-influencers ook hun best doen: je hebt vast al ontdekt dat veel mensen teleurgesteld zijn in hun vermogen om gewoontes te veranderen. Misschien ben jij dat zelf ook wel.

En helaas wijten veel mensen dat stilletjes aan zichzelf en denken: ‘Ik ben slap’ of: ‘Ik heb gebrek aan discipline’.

Volgens Stanford onderzoeker BJ Fogg is dat jammer en onnodig. Hij zegt: het ligt vaak niet aan jou als persoon, nee het is een ontwerp-probleem. Je methode voor gedragsverandering werkt niet. Wat we van onszelf verwachten is heel vaak niet reëel. De Tiny Habits methode die hij op Stanford ontwikkelde is dat wel en ze blijkt zelfs te werken voor mensen met hele drukke levens en/of in uitzichtloze situaties.

Foggs formule B=MAT

Hij vat zijn methode samen met de volgende formule: B=MAT. Dit staat voor Behaviour is Motivation + Ability + Trigger. Gedrag verandert dus als voldoende motivatie én vermogen samenkomen met een trigger. Je kan het zien als drie knoppen waar je aan kunt draaien. Laat me het model even uitleggen. Veel mensen zitten langer op hun telefoon dan ze eigenlijk willen, jij misschien ook. Dit komt o.a. doordat je nieuwsgierig bent of ‘hungry for dopamine’ (motivatie), het is super makkelijk om die ene app aan te klikken (ability) en de ping of het rode bolletje zet je in beweging (trigger). Het mooie is dat deze formule geldt voor ieder soort gedrag en dat we dit ook in ons voordeel kunnen gebruiken. Denk aan gezond koken, opruimen, mediteren, hardlopen, lezen, muziek oefenen, fitnessen, een taal leren, etc. Het probleem is alleen dat we vaak aan de verkeerde knop draaien!

Weleens eten over de datum weg moeten gooien?

Neem koken als voorbeeld. We gaan dit meestal pas doen als er een trigger is (honger bij jezelf en/of je dierbaren), als je voldoende motivatie hebt én de maaltijd te bereiden is binnen de tijd en energie van dat moment. Heb je weleens eten weg moeten gooien omdat het over de datum was? Kennelijk was de maaltijd iets te ambitieus voor de tijd en energie die je in die week bleek te hebben.

Waar veel mensen de mist ingaan is dat ze een nieuwe gewoonte willen ontwikkelen waar véél motivatie voor nodig is, bijvoorbeeld 3 x per week fitnessen. Alle influencers zeggen immers dat minder vaak zinloos is, toch? Wat we hierbij vaak vergeten is dat motivatie en wilskracht nogal fluctueren. Op 31 december in gesprek met je dierbaren was je motivatie heel hoog. Maar op 13 januari toen met die natte sneeuw was ze opeens heel laag. Dus nog voordat iets een gewoonte kan worden gaat het vaak al mis.

Maak het zó klein dat je het op je slechtste dagen zult doen!

Daarom stelt BJ Fogg voor dat je een nieuwe gewoonte bij aanvang zó belachelijk klein maakt dat je er nauwelijks motivatie voor nodig hebt. Zó klein dat je het zelfs op je slechtste dagen kunt doen, ongeacht vermoeidheid, drukte of je hormoonspiegel. Vervolgens hebben we een geschikte trigger (of reminder) nodig, liefst een activiteit die je toch al doet. En – heel belangrijk – als je het gedrag hebt gedaan dan moet je dat natuurlijk even vieren. Want, zo stelt Fogg, voor gedragsverandering heeft ons brein emotie nodig: even een kort gevoel van succes. Een dopamine-shotje. Je weet wel: dat spul dat je telefoon zo verslavend maakt… (o;

Laat me je vertellen hoe ik dit zelf toepas. Ik heb last van een knie en moet eigenlijk 3 x per week naar de sportschool, met name om mijn bovenbenen te trainen. In de praktijk lukt dat zelden, want ik vind het niet echt leuk en de drempel is best hoog. Maar wat sinds een tijdje wél lukt is het volgende: elke keer als ik op het toilet ben geweest en doortrek maak ik 10 squads. Vervolgens ‘vier’ ik dat met een mini-dansje. En ja, dat doe ik gewoon op het toilet. Waarom? Omdat dat altijd en overal kan, zonder dat ik vragen of meewarige blikken krijg. Nu moet ik best vaak plassen, dus op deze manier doe ik gemakkelijk 70-80 squads per dag. Gek genoeg is dat zó stimulerend dat ik zelfs vaker naar de sportschool ga dan voorheen.

Het tiny habit recept

Het succesrecept voor zo’n nieuwe tiny habit luidt als volgt:

Nadat ik [geschikte trigger] heb gedaan, zal ik [een mini-versie van het gewenste gedrag] doen. En ik zal dit vieren door [iets fijns wat bij jou past].

Andere voorbeelden:

Na het avondeten pak ik even een  muziek-instrument en speel een minuutje (vaak wordt dit al snel een kwartier, maar een minuut is in principe genoeg).

Na het tandenpoetsen steek ik lekkere wierook aan en mediteer minimaal één minuut (vaak wordt dit 5-7 minuten waardoor ik significant beter slaap. En soms is het echt maar één minuut).

Blijf flexibel aub

Let op: de kunst is om gedrag te kiezen dat je binnen 30-60 seconden kunt uitvoeren. En laat je ajb niet ontmoedigen door de gedachte: ‘dit is zó klein, dat schiet niet op!’ Waar het om gaat is dat je in beweging komt, succes ervaart en dat je hierop gaat voortbouwen, ook al weet je nu nog niet precies hoe. Ook belangrijk is dat je flexibel blijft. Dus als het niet lukt, check dan:

  1. Is deze trigger wel geschikt? Zo niet, welke trigger werkt misschien beter?
  2. Wil je wel echt uit jezelf deze gewoonte ontwikkelen? Zo niet, welke gewoonte past beter bij je?
  3. Is je voornemen klein en makkelijk genoeg? Zo niet, hoe kun je hem kleiner en/of gemakkelijker maken?

Do try this at work

Natuurlijk kun je dit ook gebruiken om een gewoonte te maken van je pas geleerde nieuwe coaching-skills! Denk aan rolverheldering, problem free talk, open vragen stellen, taalmatching, reflectief luisteren, langere stiltes laten vallen, schaalvragen stellen, etc. De ‘trigger’ kan wellicht zijn dat je iemand ontvangt en laat plaatsnemen. Of juist dat je vlak voor het gesprek gedurende 1 minuut wat oplossingsgerichte of motiverende vragen bekijkt of opschrijft. En een andere optie is dat je juist zelf-zorg toepast en tussen twee gesprekken in 1 minuutje mindful bij jezelf incheckt. De mogelijkheden zijn eindeloos.

Natuurlijk is er in het boek Tiny Habits nog véél meer nuttige kennis en wijsheid te vinden. Het is redelijk dik, maar het leest lekker weg, dus ik kan je het boek van harte aanbevelen.

Je vindt hem o.a. hier bij Managementboek.  

Veel succes en superleuk (én effectief) als je hieronder je voornemen deelt!

Laten we oorlog niet verwarren met ‘vechten voor gerechtigheid’
Laten we overheden niet verwarren met volkeren
Laten we volkeren niet verwarren met individuele mensen
Laten we individuele mensen niet verwarren met de labels in ons hoofd
Laten we de labels in ons hoofd niet verwarren met de wijsheid van ons hart
Laten we de wijsheid van ons hart wél verwarren met de wijsheid van andermens’ harten

Want wijsheid kent geen eigenaar

En laten we dan muren vervangen door rivieren
Rigide bouwwerken door levende ecosystemen
En de haat die we soms voelen door de liefde die we altijd zijn