De mysterieuze instrumenten verkoper in Hanoi (en het belang van contact)

In Hanoi zie je héél véél kledingwinkels, koffietentjes en massage-salons. Maar we zagen echt maar één winkel met muziekinstrumenten. Uit pure nieuwsgierigheid moesten we hier toch even naar binnen. En al snel wordt onze aandacht getrokken door een instrument met maar één snaar! We kijken vragend naar de eigenaar en die komt ons vriendelijk een demo plus uitleg geven. Hij leert ons dat dit een Dan Bau is: een uniek en klassiek Vietnamees instrument, dat boventonen produceert die je met een speciaal pookje ook nog eens kunt verbuigen…

Zijn prachtige demo nemen we op en appen we naar Thomas, onze aanstaande schoonzoon die aan het conservatorium studeert en instrumenten verzamelt. Of dit iets voor hem is? Later die dag krijgen we antwoord: ‘Ja, cool! De sound doet me denken aan Star Wars!’

Hij is ook nog eens bijna jarig, dus de volgende dag gaan we – ready to buy – weer naar die winkel.

We lopen rechtstreeks naar de Dan Bau en kunnen het niet laten om eerst zelf weer even wat te pingelen. Dat mocht vorige keer immers ook.
Dit keer is de eigenaar minder vriendelijk. Hij kijkt afkeurend naar ons gepingel, trekt zijn neus op, en vlijt zich dan op twee stoelen om een dutje te doen.

Huh?

Een oude dame in de hoek van de winkel gebaart nog zoiets van: ‘Laat hem maar even’.

Tamelijk verontwaardigd verlaten we de winkel en mompelen dingen als: ‘Nou, zeg! Graag of niet, hoor!’ en ‘Er zijn vast nog meer muziekwinkels in Hanoi!’

We zwerven nog een paar dagen door de stad en kopen allerlei souvenirs, maar zien nergens meer een Dan Bau.
En dan breekt de laatste dag aan… ‘We hadden het Thomas wél beloofd… Doen ze hier misschien ook aan Siësta’s? Had de eigenaar misschien een slechte dag?’

Het is zondag, maar gelukkig is de muziekwinkel gewoon open. We lopen naar binnen en worden – net als de eerste keer – allerhartelijkst ontvangen.De eigenaar legt opnieuw geduldig uit en vertelt wat we er allemaal bij krijgen: Een boekje, 5 extra snaren, een reserve-pookje… We kijken elkaar aan met een blik van: ‘Jááá, nu klopt het weer!’

En net als we hebben afgerekend zien we een soort kloon van de eigenaar binnenlopen… Oké, ‘tweelingbroer’ klinkt wat aardiger.

Dus wat ging er mis toen wij daar voor de tweede keer in die winkel stonden? Verplaats je eens in de twin-verkoper. Er komen twee reuzen van touristen binnen en die gaan – zonder het even netjes te vragen – heel lomp en vals aan het mooiste instrument in je winkel zitten pingelen…

Wij dachten dat we al ‘contact’ hadden. De twin-verkoper dacht daar waarschijnlijk héél anders over: Dit wordt niks…  tijd voor een dutje!

Zou deze mismatch in de (gedwongen) hulpverlening misschien óók weleens spelen? Dat we soms een stap overslaan en vergeten om écht contact te maken? En een relatie op te bouwen? Dat we niet zomaar aan iemands kwetsbaarheden mogen komen? Of dat iemand wel gemotiveerd is, maar voor hele andere dingen dan wij?

In motiverende gespreksvoering worden vier processen (of taken) onderscheiden. Vier dingen die je te doen hebt als je iemand wilt motiveren, namelijk: Engageren, Focussen, Ontlokken en Plannen.

Bij de twin-verkoper hadden we duidelijk het eerste proces overgeslagen… Leef met lef, heb lief, lach en leer!

Wil jij meer leren over Motiverende gespreksvoering?

Kijk dan hier voor het boek, hier voor de online training en hier voor de driedaagse Basistraining.

Maandagse maak de wereld mooier mails