Ik ben gek op oude zen-verhalen, koans en andere korte, maar inspirerende verhalen. Ze herinneren mij eraan om mindfulness te beoefenen en om lichtvoetig in het leven te staan.

En omdat ik een boek aan het schrijven ben kom ik even niet toe aan bloggen.

Maar deze had ik nog ‘op de plank’ liggen.

Het zijn echt hapklare brokjes wijsheid en ik deel ze graag met je.

Als ze jou laten glimlachten, dan is mijn doel bereikt!

Hier komen ze:

De westerling in het stilteklooster

Een westerling nam zijn intrek in een stilteklooster. Hij mocht slechts 2 woorden per jaar spreken. Na 6 maanden had hij zijn eerste gesprek met de abt en hij zei: ‘meer eten!’. Een jaar later had hij zijn tweede gesprek en hij zei: ‘meer dekens!’ Nog een jaar later kon hij zich niet meer bedwingen en zei: ‘Ik vertrek!’

Hierop antwoordde de abt: ‘en dat is maar goed ook, want sinds je hier bent heb je niets anders gedaan dan mopperen en klagen!’.

De onbevreesde voicemail

Voicemail: ‘ik ben mijn leven aan het veranderen. Laat een boodschap achter na de piep. Als ik niet binnen 2 dagen terugbel, dan ben jij helaas één van de veranderingen’

De levende Zen-meester

Een leerling vroeg aan een oude zenmeester: ’wat gebeurt er na de dood?’ De zen-meester antwoordde: ‘geen idee!’.  De leerling reageerde verontwaardigd: ‘maar u bent toch een zen-meester!’. Hierop antwoordde de meester: ‘ja, dat klopt, maar ik ben geen dode zenmeester!’.

Heden, verleden en toekomst

Het verleden maakt me depri…

De toekomst maakt me bang…

Maar daartussenin gaat het eigenlijk best goed!

De 3 monniken aan de rivier

3 Monniken zaten te mediteren aan een rivier. Opeens zei er één: ‘oh, ik ben vergeten de was te drogen’, en prompt liep hij over het water naar de overkant, waar het klooster lag. Nadat hij was teruggekeerd stond plots de tweede monnik op, zei dat hij de oven nog uit moest zetten en ook hijnam niet de brug verderop maar liep over de rivier naar de overkant. Toen zij beiden waren teruggekeerd, kon de derde niet achter blijven. Hij haalde diep adem, maakte zich zo licht als hij kon en stapte op het water en… En natuurlijk ging hij pardoes koppie onder. Verbeten klom hij op de kant om het nogmaals te proberen. En weer ging hij koppie onder. Toen hij voor de derde keer in het water lag zei de eerste monnik tegen de tweede: ‘zullen we hem dan nu maar vertellen waar de stenen precies liggen’…

De klepperende vlag

In een oud klooster in Japan waren vier zenmonniken aan het mediteren. Opeens zei de jongste: ‘de vlag kleppert!’.  Een oudere monnik zei: ‘nee, de wind kleppert de vlag’. Een derde nog ervarener monnik zei: ‘jullie hebben het mis: het is jullie geest die denkt dat de vlag kleppert’. Tenslotte zei de oudste monnik, licht geïrriteerd: ’jullie mónden klepperen!’.

Hemel en hel

Op een dag vroeg een jonge samurai aan een wijze oude zenmeester wat het verschil was tussen hemel en hel. De zenmeester keek de samurai uitdagend aan en zei: ‘waarom zou ik mijn tijd verdoen aan zo’n lelijke boerenpummel als jij?’

Woest trok de samurai zijn zwaard en zei: ‘Hoe durf je mij te beledigen! Ik vermoord je!

Rustig antwoordde de zenmeester: ‘dit is de hel’….

Opeens snapte de samurai wat de meester bedoelde. Hij kwam tot inkeer en zei: ‘Mijn excuses en dank u voor deze mooie les, oh, wijze oude meester…’

Hierop zei de zenmeester met een glimlach: ‘en dit is de hemel’…

De schrijver en de kogelvis

Een bekende schrijver van reisverhalen werd samen met zijn vrouw te eten gevraagd in het huis van een welgesteld Japans gezin. Vol trots vertelde de Japanse gastheer dat hij zijn kok had gevraagd iets heel bijzonders klaar te maken: kogelvis! Omdat deze vis een dodelijk gif bevat moet hij worden bereid door een speciaal opgeleide kok, die in staat is het gif volledig te verwijderen. Het was duidelijk dat het een grote eer was om zo’n bijzonder gerecht voorgezet te krijgen.

Toen het zover was, begon de schrijver vol verwachting aan de vis en met volle aandacht proefde hij elk hapje. De smaak was inderdaad onvergelijkbaar met alles wat hij ooit eerder had gegeten. Na afloop vroeg zijn gastheer hoe hij het had gevonden. De schrijver sprak in extase over de voortreffelijke smaak. Hij hoefde niet te overdrijven want hij had werkelijk gesmuld. Toen pas onthulde de gastheer dat hij een eenvoudige, maar goed bereidde kabeljauwfilet had gegeten en dat zijn vrouw de kogelvis was geserveerd. Toch was de schrijver niet beledigd, integendeel, hij had een waardevolle les geleerd: dat als je iets gewoons je volle aandacht geeft, het op magische wijze verandert in iets buitengewoons…

De jonge monnik en de twee opdrachten

In het oude Tibet meldde een jonge monnik zich voor het eerst bij zijn leraar. Hij was heel leergierig en zat vol vragen, maar de enige instructie die hij kreeg was: ’sta morgen vroeg op en klim naar de grot die je boven aan deze berg zult aantreffen. Daar blijf je van dageraad tot schemering zónder na te denken. Het maakt niet uit hoe je het doet, als je het denken maar volledig uitbant. Na zonsondergang kom je mij vertellen hoe het ging.’

De volgende ochtend vond de jongeman de grot en probeerde alles wat hij wist: stilzitten, zijn adem volgen, springen, dansen, schreeuwen zelfs, maar niets leek te werken: hij had nog nooit zoveel gedachten gehad. Teleurgesteld en nerveus meldde hij zich weer bij zijn leraar en vertelde wat er gebeurd was… Deze barstte echter in lachen uit en zei dat hij de opdracht uitstekend had uitgevoerd en klaar was voor de volgende opdracht. De volgende dag moest hij opnieuw de grot bezoeken, er de hele dag blijven zitten en dit keer niets anders doen dan denken. ‘Denk de hele dag aan alles wat je wilt, maar laat geen gaten vallen tussen je denken’, had de meester nog gezegd.

De tweede dag klom de jongeman opgelucht en vol zelfvertrouwen naar de grot en nam zijn plaats in. In het begin verliep het prima: de ene gedachte volgde de andere op zonder onderbreking, maar na een tijdje begonnen er gaten te vallen. Oh nee! Hij dacht aan thuis, aan verleden en toekomst, telde zijn verlangens, probeerde te filosoferen, maar na een tijdje droogden ook deze onderwerpen op en was er lange tijd stilte in zijn hoofd. Toen de schemering inzette schoot hem plots weer de opdracht te binnen. Hoe moest hij dit uitleggen? Met hangende schouders en trillende benen meldde hij zich weer bij zijn leraar en deed verslag. Tot zijn verbazing schoot zijn leraar opnieuw in de lach. ‘Proficiat! Schitterend! Nu weet je hoe je het beste kunt oefenen’, was zijn enige antwoord.

Een levensles van een oude Cherokee-indiaan

Een oude Cherokee-indiaan geeft zijn kleinzoon les over het leven. “Binnen in mij is er een gevecht aan de gang:, zei hij tegen de jongen, “het is een gruwelijk gevecht tussen twee wolven. De ene wolf is slecht – deze wordt gevoed door woede, jaloezie, zorgen, arrogantie, zelfmedelijden, leugens & egoisme.”

“De andere wolf is goed – deze wordt gevoed door vreugde, liefde, hoop, rust & stilte, luisteren, behulpzaamheid, vrijgevigheid, waarheid, medeleven & vertrouwen.”

“Dit zelfde gevecht is ook aan de gang binnen in jou en in ieder ander mens.”

De kleinzoon dacht er een minuut over na en vroeg toen aan zijn grootvader: “welke wolf zal er winnen?”

De oude cherokee-indiaan zei alleen maar:

“De wolf die jij te eten geeft.”

De jongeman en het kerkhof

Er was eens een jongeman die op een dag een klein dorpje bezocht in een hem onbekende streek. In dat dorpje lag een kerk die zijn aandacht trok. Nadat hij de kerk bezocht had liep hij over het kerkhofje ernaast. Opeens viel zijn oog op het opschrift van een graf en hij las: ‘twee jaar’. Toen keek hij naar het graf ernaast. Daarop stond geschreven: ‘vijf jaar’. ‘Weer zo jong gestorven, dacht de jongeman. Geïnteresseerd las hij weer een ander graf. ‘Vier jaar’. En nog een. ‘Eén jaar’. Het is wel vreemd, dacht hij, dat zoveel inwoners in dit dorp zo vroeg zijn gestorven. Op het hele kerkhof lagen slechts enkele graven met een hoger getal.

Toen hij het kerkhof wilde verlaten, kwam de priester van het dorp net aangewandeld. De jongeman vroeg hem onmiddelijk wat hier gebeurd was, waardoor zo veel inwoners zo jong gestorven waren. De priester antwoordde: ‘In dit dorp schrijven wij op het graf alleen maar het aantal jaren dat de mensen werkelijk geleefd hebben…’

Wil jij meer leren over Motiverende gespreksvoering?

Kijk dan hier voor het boek, hier voor de online training en hier voor de driedaagse Basistraining.

Wil jij meer leren over Oplossingsgericht coachen?

Kijk dan hier voor het boek, hier voor de online training en hier voor de driedaagse Basistraining.

Wil jij meer leren over Acceptatie en Commitment Therapie (ACT)?

Kijk dan hier voor het boek, hier voor de online training en hier voor de driedaagse Basistraining.

Maandagse maak de wereld mooier mails

Wil je soortgelijke content als hierboven wekelijks in je mailbox ontvangen? Schrijf je dan in en ontvang iedere maandag een kraak-verse ‘Maandagse maak de wereld mooier mail’ in je inbox. Deze unieke nieuwsbrief wordt door > 5000 mensen gelezen. Zo krijg je elke maandag een dosis nieuwe inspiratie met soms bemoedigende woorden, soms iets prikkelends en vaak iets vermakelijks. En telkens weer is het doel om jou nog veerkrachtiger en effectiever te maken als coachende professional (M/V/NB).